‘Blijven we toekijken of gaan we wat doen aan de nood van kinderen?’ Deze gedachte was aanleiding tot het oprichten van Chris. Chris startte 25 jaar geleden een telefoonlijn voor kinderen in nood. Medeoprichter Teun Stortenbeker blikt terug.
“Voor de deur stond een echtpaar met een baby in de armen van pakweg drie maanden. Zij zeiden: ‘We willen opgenomen worden bij De Hoop, anders nemen ze onze baby af.’ Ze waren allebei ernstig verslaafd, maar hun enige motivatie was de baby. Wij hadden in ons eigen gezin ook een baby van drie maanden, dus dat raakte mij enorm. Ik zag een groot verschil tussen de ontwikkeling van ons kind en hun kind. Dat hield mijn bezig. In die tijd ging achter elkaar de telefoon van vrouwen die hoogzwanger en verslaafd waren of vrouwen die al een kindje hadden en niet wisten hoe er mee om te gaan.”
Deze kinderen hebben geen stem
“Op een conferentie ontmoette ik Else Vlug, schrijfster van het boek ‘Weid mijn lammeren’ over kinderpastoraat. Het boek verkocht heel goed en er kwamen veel vragen van mensen over kinderen in nood. We raakten in gesprek en zeiden: ‘We moeten iets doen voor kinderen in nood. Deze kinderen hebben geen stem. Blijven we toekijken of gaan we wat doen?’ We besloten een stichting op te richten. Else zei: ‘Het moet Chris heten, want Chris is een naam voor zowel jongens als meisjes.’ In feite zijn het ook de eerste letters van Christus.”
“We wilden dat kinderen contact met ons konden opnemen, dus we zetten een telefoonlijn open. Rob Hondsmerk was orthopedagoog, las over onze plannen en zocht contact met Else Vlug. Hij werd directeur van Chris. Het wonderlijke is: er kwam steeds meer publiciteit en mensen gingen geld geven. Binnen no-time ontstond er een organisatie en belden kinderen voortdurend met de meest uitlopende vragen en problemen.”
Het geluid van het kind kon vertolkt worden
“Ik kan me nog een meisje herinneren dat belde over haar moeder die kanker had. Dat was heel emotioneel. De medewerkster die haar aan de telefoon had probeerde haar er doorheen te leiden en te laten zien dat ze haar verdriet bij God kwijt kon. Haar moeder is uiteindelijk overleden. Ze bleef bellen en had een ontmoeting met God. Haar vader heeft ons later een bericht gestuurd om te vertellen wat Chris voor hen betekend had. Het geluid van het kind kon vertolkt worden. Al stamelend, met veel geduld en aandacht van medewerkers, vertelden kinderen soms voor het eerst wat hen overkomen was. Dat waren allerlei dingen, zoals pesten, incest of seksuele problemen. Er ontstond een team rondom Rob, want het was veel te veel voor hem. Rob was veel op pad voor allemaal spreekbeurten waar hij voor gevraagd werd en stond op conferenties.”
Een kind heeft zoveel betekenis
“De hele start heeft een vlucht gemaakt en dat is nooit meer gestopt. Chris is met z’n tijd meegegroeid. Inmiddels kunnen jonge mensen met Chris chatten en berichten sturen via Chris Connect. Chris is gewoon een groot wonder. Het is in het hart van God geboren. We zijn ontzettend dankbaar dat we dit hebben kunnen doen en dat het nog steeds zo’n belangrijke functie heeft. Een kind heeft zoveel betekenis, ook in Gods ogen, als we daaraan voorbij lopen met een gedachte als: ‘Het is maar een kind’, verliezen we de toekomst.”