Omgaan met ouders die willen scheiden

Echtscheiding komt voor in onze kerkelijke gemeentes. Niet omdat we modern willen zijn en de wereld volgen, maar omdat er huwelijken zijn die niet meer te redden zijn; hoe graag partners dat ook ooit gewild hebben. Jij hebt als het goed is hier oog, maar ook hart en betrokkenheid voor. Niemand begint immers een relatie en krijgt kinderen met als doel een paar jaar later weer uit elkaar te gaan.

Wanneer men scheidt is er pijn, verdriet, verlies, wanhoop en angst. Dit is er bij beide partijen, al is dit een asynchroon (ongelijk) proces. Vaak is de ene (degene die de scheidingsmelding deed) wat verder in het proces dan de ander. Toch is er bij beide verdriet en pijn. Alleen ziet men dat vaak niet en is het voor betrokkenen en omstanders moeilijk om steun en begeleiding te bieden.

Uit de verhalen die we horen lijkt het een gegeven dat (oneerbiedig gezegd) wij als christenen niet gemakkelijk omgaan met echtscheidingen. En dat komt simpelweg omdat het niet wenselijk is. Omdat God scheidingen niet bedoelde. Omdat de schade die door scheidingen wordt veroorzaakt groot is en als je niet op past levens kan verwoesten.

Kort door de bocht; als christenen zijn we er niet voor; sterker nog, we zijn erop tegen. En als er dan een scheiding plaats vindt; is vaak het gevolg dat we in ‘handelingsverlegenheid’ komen. We kunnen vermanen, uitspreken dat het niet zou moeten en we verlenen steun aan degene die slachtoffer is, in onze ogen. Onze christelijke liefde is er. Onze inzet ook. Maar de vaardigheid om beide partijen en betrokken kinderen adequaat te helpen, is niet bij een ieder aanwezig. De steun is in zo’n geval vaak wel goed bedoeld; maar niet als zodanig gevoeld.

Een paar tips:

  • Neem duidelijk kennis van de rouwcurve die met een scheiding gepaard gaat en realiseer je dat deze bij beide partners asynchroon verloopt. Dit is ook vaak een reden van de onmogelijke en felle gesprekken en ruzies.
  • Een scheiding is ten diepste geen juridisch gebeuren, maar is het verwerken van de gevolgen van een liefde die kapot is gegaan.
  • Als gevolg hiervan zijn mensen ontregeld. Deze ontregeling moet zo goed en snel mogelijk worden tegen gegaan. Zolang die ontregeling voortduurt, is de betrokken ouder moeilijk in staat goed oog te hebben voor de behoeftes van de kinderen. Deze ouders zijn nog steeds goede ouders, ze doen alleen op dat moment niet de goede dingen.
  • Je helpt vooral door geen oordeel uit te spreken over een scheider. Deze persoon weet zelf ook wel hoe naar het voor betrokkenen is, maar ziet geen andere oplossing om t probleem wat hij/zij ervaart op te lossen. Mildheid en een open oor zijn essentieel.

Geschreven door Rob Kuijpers (www.mediationzwolle.nl)